Das ist die Seite von Gustav Freudmann / Mei Liadabuach

 

A eha weiße Oadt vo Bleich

(A Whiter Shade of Pale/Procul Harum)

Mia haum eam gschbridsd in glan Fandango,
groid Wognradln umadum.
I hob mi gfühd fosd scho wia seegraunk,
nua woa de Meidte no ned schdumm.
In Soi hods augfaungd voi zum Summan
und in Blafoh hods gwahd davo.
Wia ma si no a Glasl bschdöhd haum,
is glei a Dragl gschdaundn do.

Und so is daunn kumman nochhea,
wiad Gschichdln woan scho nimma neich,
doss si ia Gschbensdagsichd hod gwaundld auf
a eha weiße Oadt vo bleich.

Sie hod gsogd, "es gibd kan Grund ned,
de Woaheid is leichd zum Vaschdeh."
Nua i hob gschaud in meine Koadtn
und i hobs ned woin lossn geh
eis ane vo de sechzehn Jungfraun
wos woidtn flichdn zruck zum Laund.
I hob duach meine offnan Augn gschaud
und ned mea gseng, eis duach mei Haund.

Und so is daunn kumman nochhea,
wiad Gschichdln woan scho nimma neich,
doss si ia Gschbensdagsichd hod gwaundld auf
a eha weiße Oadt vo bleich.

Und so is daunn kumman nochhea,
wiad Gschichdln woan scho nimma neich,
doss si ia Gschbensdagsichd hod gwaundld auf
a eha weiße Oadt vo bleich.


© Gustav Freudmann 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2021, 2022, 2023, 2024